کد مطلب:228347 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:358
بهانه های خلقت
انس بن مالك گفت: یك روز پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله به نماز صبح اشتغال داشتند. چون در محراب ایستادند همچون ماه تابان بودند.
عرض كردم، ای رسول خدا، اگر صلاح بدانید این آیه را برای من و حاضرین تفسیر فرمائید.
اولئك مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهدا و الصالحین حضرت رسول خاتم صلی الله علیه و آله فرمودند؛ منظور از پیامبران من هستم، صدیقین، علی بن ابی طالب است، اما شهدا عمویم حمزه است و اما صالحین دخترم زهرا و فرزندانش حسن و حسین علیهم السلام هستند.
عباس عموی پیامبر از گوشه ی مسجد جلو آمد و گفت: ای رسول خدا مگر من و شما و علی و فاطمه و حسن و حسین از یك سرچشمه نیستیم حضرت فرمودند: منظورت چیست ای عموجان! عرض كرد؛ زیرا مرا نام نبردی و به این مقام مفتخر نكردی.
حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله پاسخ دادند: اینكه گفتی من و تو و علی و حسن و حسین از یك سرچشمه هستیم صحیح است.
ولی خداوند ما (پنج تن) را موقعی آفرید كه نه آسمان افراشته و نه زمین گسترده و نه عرش و نه بهشت و نه جهنم بود و وقتی خداوند ابتدای آفرینش را اراده كرد، نور مرا شكافت از آن «عرش»، را آفرید، نور عرش از
[ صفحه 240]
نور من است و نور من از نور خدا است، سپس نور علی پسر ابی طالب را شكافت، از آن نور ملائكه را آفرید، پس نور ملائكه از نور علی بن ابی طالب است و نور علی از نور خداست، سپس نور دخترم فاطمه را شكافت و از آن آسمانها و زمین را آفرید، نور آسمانها و زمین از نور دخترم فاطمه است و نور فاطمه از نور خداست و فاطمه بهتر از آسمانها و زمین است، سپس نور حسن را شكافت و از آن نور خورشید و ماه را آفرید، پس نور خورشید و ماه از نور حسن است و نور حسن از نور خدا است، پس حسن از خورشید و ماه بهتر است.
آنگاه نور حسین را شكافت و از آن بهشت و حورالعین را آفرید، پس نور بهشت و حورالعین از نور حسین است و نور حسین از نور خدا است و حسین از بهشت و حورالعین بهتر است.
سپس خداوند به قدرت خود ظلمت را آفرید و آن را بر پرده چشم ها افشاند، ملائكه گفتند: خدایا از وقتی این اشباح (پنج تن) را شناخته ایم چیز بدی مشاهده نكرده ایم ترا سوگند می دهم به مقام آنها كه این گرفتاری را از ما برطرف فرما، در این موقع خداوند قندیل های رحمت را آفرید و بر سراپرده عرش آویخت و گفتند خدایا این فضیلت و نورها از كیست حضرت باری تعالی خطاب فرمود:
این نور كنیزم، فاطمه زهرا است، به همین جهت او را زهرا نامیدم چون آسمانها و زمین به واسطه نور او پدیدار شد، او دختر پیامبر و همسر وصی او و حجت بر خلق است، شما را گواه می گیرم كه ثواب تسبیح و تقدیس شما (ملائكه) را به این بانو و شیعیانش تا روز
[ صفحه 241]
قیامت دادم.
در این موقع عباس از جای برخاسته و پیشانی حضرت مولی الموحدین علی بن ابی طالب را بوسید و گفت:
ای علی، خداوند شما را حجت بالغه بر مردم تا روز قیامت قرار داده است. [1] .
[ صفحه 245]
عرض كردم، ای رسول خدا، اگر صلاح بدانید این آیه را برای من و حاضرین تفسیر فرمائید.
اولئك مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهدا و الصالحین حضرت رسول خاتم صلی الله علیه و آله فرمودند؛ منظور از پیامبران من هستم، صدیقین، علی بن ابی طالب است، اما شهدا عمویم حمزه است و اما صالحین دخترم زهرا و فرزندانش حسن و حسین علیهم السلام هستند.
عباس عموی پیامبر از گوشه ی مسجد جلو آمد و گفت: ای رسول خدا مگر من و شما و علی و فاطمه و حسن و حسین از یك سرچشمه نیستیم حضرت فرمودند: منظورت چیست ای عموجان! عرض كرد؛ زیرا مرا نام نبردی و به این مقام مفتخر نكردی.
حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله پاسخ دادند: اینكه گفتی من و تو و علی و حسن و حسین از یك سرچشمه هستیم صحیح است.
ولی خداوند ما (پنج تن) را موقعی آفرید كه نه آسمان افراشته و نه زمین گسترده و نه عرش و نه بهشت و نه جهنم بود و وقتی خداوند ابتدای آفرینش را اراده كرد، نور مرا شكافت از آن «عرش»، را آفرید، نور عرش از
[ صفحه 240]
نور من است و نور من از نور خدا است، سپس نور علی پسر ابی طالب را شكافت، از آن نور ملائكه را آفرید، پس نور ملائكه از نور علی بن ابی طالب است و نور علی از نور خداست، سپس نور دخترم فاطمه را شكافت و از آن آسمانها و زمین را آفرید، نور آسمانها و زمین از نور دخترم فاطمه است و نور فاطمه از نور خداست و فاطمه بهتر از آسمانها و زمین است، سپس نور حسن را شكافت و از آن نور خورشید و ماه را آفرید، پس نور خورشید و ماه از نور حسن است و نور حسن از نور خدا است، پس حسن از خورشید و ماه بهتر است.
آنگاه نور حسین را شكافت و از آن بهشت و حورالعین را آفرید، پس نور بهشت و حورالعین از نور حسین است و نور حسین از نور خدا است و حسین از بهشت و حورالعین بهتر است.
سپس خداوند به قدرت خود ظلمت را آفرید و آن را بر پرده چشم ها افشاند، ملائكه گفتند: خدایا از وقتی این اشباح (پنج تن) را شناخته ایم چیز بدی مشاهده نكرده ایم ترا سوگند می دهم به مقام آنها كه این گرفتاری را از ما برطرف فرما، در این موقع خداوند قندیل های رحمت را آفرید و بر سراپرده عرش آویخت و گفتند خدایا این فضیلت و نورها از كیست حضرت باری تعالی خطاب فرمود:
این نور كنیزم، فاطمه زهرا است، به همین جهت او را زهرا نامیدم چون آسمانها و زمین به واسطه نور او پدیدار شد، او دختر پیامبر و همسر وصی او و حجت بر خلق است، شما را گواه می گیرم كه ثواب تسبیح و تقدیس شما (ملائكه) را به این بانو و شیعیانش تا روز
[ صفحه 241]
قیامت دادم.
در این موقع عباس از جای برخاسته و پیشانی حضرت مولی الموحدین علی بن ابی طالب را بوسید و گفت:
ای علی، خداوند شما را حجت بالغه بر مردم تا روز قیامت قرار داده است. [1] .
[ صفحه 245]
[1] جلد هفتم بحارالانوار - ج 3 - ترجمه صفحات 15 و 14.